Dahoim in Eghaland
Wöi stad is dös Landl.
A heint nu sua gräi(n,
sua wrm
u sua hoimle,
wöi fröiher sua schäi(n.
Oan Föld u am Ranglan,
am Teichsdmm,
am Boch,
nu(ch
Schwmmern u Schwoarzbeer
in Wold jedan Togh.
Es is wöi a Wunna,
af oa(n)ml
du gspürst,
daß´d wieda dahoim bist,
daß`d rouhigha wirst.
U ffa
bist glückli
u fruch
wöi sünst näi,
du legst di af d`Wies dr
u denkst: du
is schäi(n!
Da Wäihding wird klenna,
da Kumma vaschwind.
Du fühlst no da(n Hoimat,
bist wieder ihr Kind. |
Diese drei Gedichte stammen von Herta
Huber aus ihrem Buch „Stutzala“ Ernstes und Heiteres aus dem Egerland.
Es zeugt davon, wie verwurzelt sie noch immer mit ihrer Heimat ist. Heimweh
und Sehnsucht diktierten ihr diese Zeilen.
|
Eghalanda hlt´s
Eich z´sam!
Leit, mir mü´n wieder
eghalandrisch riea(d)n. Es dauert sunst nimmer long und kaaner kurs me(h)er.
Ich kurs jo nuch a bisserl, ober schrei(b)m is fei schwa, des kennst mer
fei gla´m. Also wemmer uns des nächsteml
treff´m, dnn wird
eghalandrisch g´redt, gell? Ihr kennts j
scho a weng ü(b)m und d´ schäin Gedicht´l lesen,
d´ich für Eich afgschriem ho. Du
wird´s an doch richtig nt
nuch daham, wemmer d´
lesen tout. Also wöi gäiht des Li(d)l va du
u(b)m weiter?
|
|
Eghalanda hlt´s
Eich z´samm
wemmer kaaner Weiwer ha´m
brauch´mer kaaner Ki(tt)l
kaff´m
kemmer´s gnzer
Göld versaff´m |
Dös Li(d)l hom mir als Kinner oft g´sunger.
|
Heimweh
Ich denk sua oft ua daham,
du
kenn ich jed´s Haus und jeden Bam,
ich laf` in Gednken
d` Strußen entlang
und dnn
wir ich sua traurich, daß ich zan greina uafng.
Ich siah an spitzigen Hübl
und s´Waltercafé,
ich steig´h a aml
affe af d´ Körnerhöh
und du
liegt er ma Hmma
und dnn
pckt mich der Jmma,
trotzdem ich woiß, wöi
gout ma´s doch hm,
ich denk sua oft ua daham.
Ich denk sua oft ua daham
und woiß doch, daß ma
sua weit weg dvua san.
in Summa san ma im Pfadümpl
g´schwumma,
in Winter zan Rodeln af´s
Bet(t)elluach kumma,
ob Summa oder Winter, es wr
immer schöi,
und dnn
hm ma möin göih.
Und wenn ich a denk, öitza
reiß´ ich mich zm,
ich denk sua oft ua daham. |
|
Ich denk sua oft ua daham,
wöi ma nuch Kinner g´wesen
san.
Unner Kinnerzeit am Hmma,
döi wr schöi,
a wenn ma hm ller
Togh in d´Schul möin göih.
Ich bin niat gern gnga,
ich sog´s ehrlich Leit,
mich hut lles ndere
viel mäiha gfreit,
owa es hut
möin sa
und heint siah ich´s a.
Ich wöiß, es is nur a
Tram,
ower ich denk hlt
sua oft ua daham.
M.B. |