Dahoim in Eghaland
Wöi stad is dös Landl.
A heint nu sua gräi(n,
sua w rm
u sua hoimle,
wöi fröiher sua schäi(n.
Oan Föld u am Ranglan,
am Teichsd mm,
am Boch,
n u(ch
Schw mmern u Schwoarzbeer
in Wold jedan Togh.
Es is wöi a Wunna,
af oa(n)m l
d u gspürst,
daß´d wieda dahoim bist,
daß`d rouhigha wirst.
U ffa
bist glückli
u fr uch
wöi sünst näi,
du legst di af d`Wies d r
u denkst: d u
is schäi(n!
Da Wäihding wird klenna,
da Kumma vaschwind.
Du fühlst no da(n Hoimat,
bist wieder ihr Kind. |
Diese drei Gedichte stammen von Herta
Huber aus ihrem Buch „Stutzala“ Ernstes und Heiteres aus dem Egerland.
Es zeugt davon, wie verwurzelt sie noch immer mit ihrer Heimat ist. Heimweh
und Sehnsucht diktierten ihr diese Zeilen.
|
Eghalanda h lt´s
Eich z´sam!
Leit, mir mü´n wieder
eghalandrisch riea(d)n. Es dauert sunst nimmer long und kaaner kurs me(h)er.
Ich kurs jo nuch a bisserl, ober schrei(b)m is fei schwa, des kennst mer
fei gla´m. Also wemmer uns des nächstem l
treff´m, d nn wird
eghalandrisch g´redt, gell? Ihr kennts j
scho a weng ü(b)m und d´ schäin Gedicht´l lesen,
d´ich für Eich afgschriem ho. D u
wird´s an doch richtig nt
n uch daham, wemmer d´
lesen tout. Also wöi gäiht des Li(d)l va d u
u(b)m weiter?
![](mund01.jpg) |
![Hier clicken](sound.gif) |
Eghalanda h lt´s
Eich z´samm
wemmer kaaner Weiwer ha´m
brauch´mer kaaner Ki(tt)l
kaff´m
kemmer´s g nzer
Göld versaff´m |
Dös Li(d)l hom mir als Kinner oft g´sunger.
|
Heimweh
Ich denk sua oft ua daham,
d u
kenn ich jed´s Haus und jeden Bam,
ich laf` in Ged nken
d` Str ußen entlang
und d nn
wir ich sua traurich, daß ich zan greina uaf ng.
Ich siah an spitzigen Hübl
und s´Waltercafé,
ich steig´h a am l
affe af d´ Körnerhöh
und d u
liegt er ma H mma
und d nn
p ckt mich der J mma,
trotzdem ich woiß, wöi
gout ma´s doch h m,
ich denk sua oft ua daham.
Ich denk sua oft ua daham
und woiß doch, daß ma
sua weit weg d vua san.
in Summa san ma im Pfadümpl
g´schwumma,
in Winter zan Rodeln af´s
Bet(t)elluach kumma,
ob Summa oder Winter, es w r
immer schöi,
und d nn
h m ma möin göih.
Und wenn ich a denk, öitza
reiß´ ich mich z m,
ich denk sua oft ua daham. |
![click me!](mund02t.jpg) |
Ich denk sua oft ua daham,
wöi ma nuch Kinner g´wesen
san.
Unner Kinnerzeit am H mma,
döi w r schöi,
a wenn ma h m ller
Togh in d´Schul möin göih.
Ich bin niat gern g nga,
ich sog´s ehrlich Leit,
mich h ut lles ndere
viel mäiha gfreit,
owa es h ut
möin sa
und heint siah ich´s a.
Ich wöiß, es is nur a
Tram,
ower ich denk h lt
sua oft ua daham.
M.B. |